discovering the world

Kedi

(ชื่อไทย : เมืองแมว /
79 นาที / ตุรกี-สหรัฐอเมริกา / 2016 / กำกับ: เจดา โทรุน)

…ณ อิสตันบูล
เมืองที่มิได้มีไว้เพียงเพื่อมนุษย์
ยังมีอีกสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ร่วมแบ่งปันบ้าน
และนี่คือเรื่องของ “เมือง” จากสายตาของพวกเขา…

ฝูงแมวนับร้อยนับพันโลดแล่นอย่างอิสระเสรีอยู่ ณ ใจกลางมหานครอิสตันบูล ประเทศตุรกี …เป็นเวลานับพันๆ ปีแล้วที่พวกมันวนเวียนพัวพันกับชีวิตของผู้คนที่นี่โดยไม่มีใครสามารถถือตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมันได้ เจ้าแมวจอมซนที่ใช้ชีวิตอยู่ระหว่างโลกสองใบ-คือพื้นที่ตรงกลางของโลกแมวป่ากับแมวบ้าน-เหล่านี้ เป็นทั้งผู้ยิ่งใหญ่ที่ยึดครองเมือง และเจ้าตัวน้อยผู้นำพาความสุขกับเป้าหมายในชีวิตมาสู่ผู้คนทั้งหลาย

Kedi เป็นหนังสารคดีสุดอบอุ่นหัวใจจากตุรกีที่สามารถสร้างปรากฏการณ์ความสำเร็จในตลาดโลกอย่างยิ่งใหญ่ประจำปี 2017 ทั้งในด้านคำวิจารณ์และรายได้ ด้วยเรื่องราวความผูกพันระหว่างเมือง มนุษย์ และแมว ซึ่งสะท้อนทัศนคติอันแสนน่าเรียนรู้ของชาวอิสตันบูลต่อเรื่องการอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวของสิ่งมีชีวิตและธรรมชาติ

จากใจผู้กำกับ

“ฉันเติบโตและอาศัยอยู่ในกรุงอิสตันบูลจนกระทั่งอายุ 11 ปี และเชื่อว่าวัยเด็กของฉันจะต้องหงอยเหงาเศร้าซึมกว่านี้แน่นอนหากไม่มีพวกแมวๆ ทั้งหลาย ยิ่งไปกว่านั้น ฉันคงจะไม่เป็นฉันในทุกวันนี้หากปราศจากพวกมัน ทุกๆ ปีที่ฉันได้กลับมาเยือนที่นี่ ฉันได้เห็นความเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่างและเมืองก็ยิ่งจดจำได้ยากขึ้นเรื่อยๆ ยกเว้นก็แต่เจ้าพวกแมว …พวกมันยังคงเหมือนเดิม มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของเมืองและกลายเป็นจิตวิญญาณของเมืองไปในที่สุด ในบางแง่มุมหนังเรื่องนี้จึงเปรียบดังจดหมายรักแด่แมวและเมืองนี้ เมืองซึ่งยังคงเปลี่ยนแปลงอย่างคาดเดาไม่ได้เลย

ตอนที่เราตัดสินใจจะทำหนังเรื่องนี้ เรามีไอเดียหลากหลายว่าควรจะออกมาแบบไหน แต่สิ่งที่ฉันต้องการที่สุดก็คือการนำเสนอความเป็นอิสตันบูลที่ต่างออกไปจากทัวร์ท่องเที่ยวและบรรดาพาดหัวข่าวเดิมๆ ฉันอยากสำรวจเรื่องราวต่างๆ ที่จะทำให้คุณได้เห็นสัมพันธภาพระหว่างแมว ธรรมชาติ และผู้คนที่ร้อยเรียงเข้าด้วยกัน

ฉันหวังว่าหนังเรื่องนี้จะทำให้คุณรู้สึกเหมือนว่าจู่ ๆ ก็มีแมวตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมานอนขดอยู่บนตัก ส่งเสียงครางงื้ดๆ จากลำคออยู่นานสองนาน พร้อมๆ กับที่มันก็ยอมให้คุณลูบหลังเบาๆ ไปด้วย หรือถ้าพูดให้ถูก มันเป็นฝ่ายบังคับให้คุณทำงั้นนั่นแหละ เพราะถ้าคุณขยับตัว ก็เท่ากับคุณจำยอมปล่อยให้ความนุ่มความอบอุ่นละมุนละไมจากไปเฉยๆ …มันจะปลดปล่อยจิตใจและความคิดของคุณให้เป็นอิสระ ช่วยให้คุณได้นึกถึงเรื่องอะไรต่ออะไรอีกหลากหลายที่อาจแทบไม่เคยเผื่อเวลาไว้นึกถึงเลยขณะดำเนินชีวิตอันแสนวุ่นวายในแต่ละวัน คุณจะได้คุยกับพวกมันและเพื่อนใหม่ๆ เพื่อนๆ จากอิสตันบูลที่จะมาเล่าเรื่องราวของเมืองนี้ให้ฟัง
และท้ายที่สุด ฉันก็หวังด้วยว่า Kedi จะทิ้งความรู้สึกคันไม้คันมือไว้กับคุณ เฝ้ารอเวลาให้คุณออกไปลูบไล้แมวเล่นสักตัว และแวะมาเยี่ยมเยือนอิสตันบูลสักครั้ง”

(1h 19min / Turkey-USA / 2016 / Director: Ceyda Torun)

Hundreds of thousands of cats roam the metropolis of Istanbul freely. For thousands of years they’ve wandered in and out of people’s lives, becoming an essential part of the communities that make the city so rich. Claiming no owners, these animals live between two worlds, neither wild nor tame – and they bring joy and purpose to those people they choose to adopt. In Istanbul, cats are the mirrors to the people, allowing them to reflect on their lives in ways nothing else could.

Director’s statement

“I grew up in Istanbul until I was eleven years old and I believe my childhood was infinitely less lonesome than it would have been if it weren’t for cats. And I wouldn’t be the person I am today. Every year that I returned to the city, I saw it change in ways that made it less and less recognizable, except for the cats; they were the one constant element, becoming synonymous with the city itself and ultimately, embodying its soul. This film is, in many ways, a love letter to those cats and the city, both of which are changing in ways that are unpredictable.

When we set out to make this film, I had many ideas about what it should be. I hoped to show Istanbul in ways that went beyond tour guides and news headlines. I wanted to explore philosophical themes that would make you, the audience, ponder about our relationship to cats, to nature, to each other.

In the end, I hope this film makes you feel like you just had a cat snuggle up on your lap unexpectedly, and purr fervently for a good long time, while allowing you to stroke it gently along its back; forcing you, simply because you can’t move without letting go of that softness and warmth, to think about things that you may not have given yourself time to think about in the busy life you lead, to discuss them with a group of new friends, friends from Istanbul who tell you what the city is really like.

Hopefully this film will be that experience for you, and that you’ll leave with a yearning in your hands to pet a cat, and visit Istanbul.”