(Photo Credit: “JR” by Mohamed Nanabhay from Wikimedia Commons)

ก่อนมาร่วมงานกับ อานเญส วาร์ดา ใน Faces Places เจอาร์เป็นใครทำอะไรมาก่อน?

1) “งานของผมไม่ต้องส่งให้หอศิลป์พิจารณาว่าดีพอจะได้โชว์ไหม ไม่ต้องขออนุญาตรัฐว่ามีคุณค่าพอจะจัดแสดงหรือไม่ ผมทำงานกับถนน ผมขออนุญาตผู้คน งานของผมเป็นของประชาชน ไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง” นั่นคือหัวใจของงานภาพถ่ายใหญ่ยักษ์บนผนังของ “เจอาร์”

2) เขาเริ่มทำงานศิลปะตอนอายุ 15 โดยเริ่มจากงานกราฟฟิตีจนอายุ 17 เขาได้กล้องถูกๆ มาตัวหนึ่งซึ่งเปลี่ยนมุมมองที่เขามีต่อสตรีตอาร์ตไปสิ้นเชิง เขาหันมาถ่ายภาพ แต่ยังรักษาเอกลักษณ์ของกราฟฟิตีไว้ นั่นคือการอาศัยผนังตั้งแต่บนยอดตึกไปยันใต้ดินเป็นพื้นที่ประกาศตัวตน

3) ปี 2004 เกิดการประท้วงในฝรั่งเศส เจอาร์เอากล้องออกไปถ่ายใบหน้าชาวบ้านผู้เข้าประท้วง แล้วเกิดแรงบันดาลใจพรินต์มันเป็นขนาดใหญ่แปะทั่วเมืองเพื่อให้ทุกคนหันมาสนใจ …โดยนึกไม่ถึงว่า มันได้กลายเป็นงานแจ้งเกิดที่ทำให้เขาค้นพบหนทางเชื่อมโยงภาพถ่ายกับผู้คนตัวเล็กตัวน้อยอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก

4) เขาชอบถ่ายใบหน้าคนด้วยเลนส์ไวด์ 28 มม. และเน้นการจับช่วงเวลาที่เจ้าตัวไม่ทันระวังตัว เพื่อให้ได้ความสมจริง มีความรู้สึก และแสดงบุคลิกของคนคนนั้นอย่างเป็นธรรมชาติ ในมุมที่คนอื่นๆ ไม่ค่อยได้เห็น

5) ช่วงแรกๆ เขาถูกนักวิจารณ์ดูแคลน ด้วยการบอกว่าเขาเป็นแค่ฮิปสเตอร์วอนนาบี และกะอีแค่ภาพถ่ายจะไปแก้ปัญหาโลกอะไรได้ แต่เจอาร์ไม่สนใจ เขาเดินทางทำงานไปทั่วท้องถนนด้วยความรู้สึกว่าตนคือเจ้าของ “อาร์ตแกลเลอรี่ที่ใหญ่ที่สุด” แล้วเชื้อเชิญผู้คนสามัญเข้ามามีส่วนร่วม งานง่ายๆ ที่กลับสื่อสารกับคนได้อย่างกว้างขวางทำให้เขาเริ่มได้รับว่าจ้างจากพิพิธภัณฑ์, หอศิลป์, สถาบันศิลปะ ฯลฯ ให้ทำงานให้ นั่นคือแหล่งรายได้ที่หล่อเลี้ยงให้เขากับทีมงานยังไปถ่ายภาพในประเทศต่างๆ ได้ตามใจชอบจนถึงทุกวันนี้