สวรรคาลัย (Sawankhalai)
บันทึกภาพเหตุการณ์ภายในโรงพยาบาลศิริราช ในวันที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเสด็จสวรรคต (13 ตุลาคม 2016)
Menu
Like Raining at the End of April (Director’s Cut) เป็นภาพยนตร์แนวทดลอง ที่นำฟุตเทจบางส่วนจากภาพยนตร์ทดลองเรื่อง In April the Following, There Was a Fire (2012) มาทดลองอีกรอบ ซึ่งผสมกับฟุตเทจจากงานชิ้นอื่นๆของตัวผู้กำกับภาพยนตร์ (วิชชานนท์ สมอุ่มจารย์)
ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งใจเรียงลำดับเนื้อเรื่องให้ไหลย้อนกลับสวนทางกับเนื้อเรื่องในต้นฉบับ โดยใช้ดนตรีประกอบที่ประพันธ์โดยคณะดนตรี Local People Rockband (เป็นชื่อในการทำงานเพลงของตัวผู้กำกับ) ซึ่งเป็น Concept Album ในชื่อ Countryman ที่ต้องฟังต่อเนื่องกันทั้ง 13+2 เพลง
เมื่อสิ้นสุดเพลงในอัลบั้ม ตัวของภาพยนตร์จะ Reverse ตัวเองย้อนกลับอีกรอบไปยังจุดเริ่มต้น ซึ่งผู้รับชมและฟังจะได้ค้นพบประสบการณ์ที่น่าประทับใจ
บันทึกภาพเหตุการณ์ภายในโรงพยาบาลศิริราช ในวันที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชเสด็จสวรรคต (13 ตุลาคม 2016)
‘กากี’ เป็นนางในนิทานพื้นบ้านที่ถูกเปรียบกับกลิ่นหอมของดอกไม้และงามเลิศจนใครเห็นเป็นต้องหลงใหล กากีได้อาศัยอยู่กับ ‘หน้าทอง’ เจ้าอาณาจักร มีอำนาจเหนือทุกสิ่งและหลงรักการมองกากีดุจประติมากรรมอันงามเลิศ จนมาวันหนึ่ง ‘หนวดแดง’ คู่เล่นหมากประหลาดได้หลงรักกากีเข้า จนเกิดโศกนาฏกรรมในเรื่องนี้
ยุพินและเพื่อนมักให้เวลาไปกับการเต้นหน้าเวทีหมอลำมากกว่าการเรียน วันหนึ่งยุพินพบรักกับ สิงโต หนุ่มหล่อที่ขายสร้อยงานวัดแต่เขาก็หายไปจากชีวิตแบบไม่ทันตั้งตัว ทำให้ สวรรค์ หมอแคนประจำโรงเรียนเข้ารักษาแผลใจเธอทันที
หนังเกี่ยวกับคืนที่รายการเรียลลิตี้ไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปรายการหนึ่งออกอากาศเป็นตอนสุดท้าย แล้วในคืนนั้นเองหลังจากห้าทุ่มห้าสิบเก้าเวลาก็เพิ่มขึ้นมากลายเป็นห้าทุ่มหกสิบหกสิบเอ็ดหกสิบสองไปเรื่อยๆ ไม่ยอมถึงเที่ยงคืน
กระบี่สำหรับชาวโลก คือเมืองท่องเที่ยวที่เต็มไปด้วยทรัพยากรอันงดงาม และสำหรับใครบางคน มันบรรจุความทรงจำและบาดแผลอันเจ็บปวด
เมื่อผู้กำกับหนังหญิงพานักเคลื่อนไหวทางการเมืองในเหตุการณ์ 6 ตุลา กลับไปย้อนรำลึกถึงฝันร้ายนั้น ประกอบสร้างเป็นการพร่าเลือนเรื่องแต่ง เรื่องจริง และความทรงจำของประวัติศาสตร์ที่ไม่ได้รับการบันทึก
An essay film of so-called artist, Wichanon Somumjarn. He went back to his hometown, Khon Kaen. This city was located in the northeastern of Thailand. With his new project “From the Muddy Banks of Chee River” a thriller-arthouse cinema on “nano budget”. He and his friends started an investigation on real problems and real locations.
หนังที่ทำขึ้นจากบันทึกของชายนิรนามสองคนในช่วงมกราคม-กุมภาพันธ์ปี 2020 เรื่องเกี่ยวกับคนที่ชอบมีอะไรกับกระเป๋า / ไวรัสโคโรนา / พรรคการเมือง / ผิวหนัง / น้ำอสุจิ / ปลาที่ตายไปแล้วครึ่งนึง / กรุงเทพฯ และประเทศนี้
