Like Raining at the End of April (Director’s Cut) เป็นภาพยนตร์แนวทดลอง ที่นำฟุตเทจบางส่วนจากภาพยนตร์ทดลองเรื่อง In April the Following, There Was a Fire (2012) มาทดลองอีกรอบ ซึ่งผสมกับฟุตเทจจากงานชิ้นอื่นๆของตัวผู้กำกับภาพยนตร์ (วิชชานนท์ สมอุ่มจารย์)
ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งใจเรียงลำดับเนื้อเรื่องให้ไหลย้อนกลับสวนทางกับเนื้อเรื่องในต้นฉบับ โดยใช้ดนตรีประกอบที่ประพันธ์โดยคณะดนตรี Local People Rockband (เป็นชื่อในการทำงานเพลงของตัวผู้กำกับ) ซึ่งเป็น Concept Album ในชื่อ Countryman ที่ต้องฟังต่อเนื่องกันทั้ง 13+2 เพลง
เมื่อสิ้นสุดเพลงในอัลบั้ม ตัวของภาพยนตร์จะ Reverse ตัวเองย้อนกลับอีกรอบไปยังจุดเริ่มต้น ซึ่งผู้รับชมและฟังจะได้ค้นพบประสบการณ์ที่น่าประทับใจ
เรื่องราวของชายผู้ถูกตัดสินลงโทษประหารชีวิตจากคดีฆาตกรรมโหด, พี่สาวของเขาผู้ทำทุกวิถีทางเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของน้อง และความทุกข์แสนสาหัสของชายผู้นี้ในฐานะ “นักโทษที่รอการประหารชีวิตยาวนานที่สุดในโลก”
แม้เกาหลีใต้จะมีภาพลักษณ์เป็นสังคมร่ำรวยและทันสมัย แต่ยังคงถือเป็นเรื่องน่าอับอายอย่างรุนแรงหากผู้หญิงตั้งท้องโดยยังไม่ได้แต่งงาน นั่นเป็นเหตุผลให้เด็กสาวจำนวนมากต้องออกจากระบบการศึกษาและถูกส่งตัวไปอยู่ในศูนย์พักพิงเพื่อปิดบังการตั้งครรภ์ไว้เป็นความลับไม่ให้เพื่อนฝูงญาติมิตรรู้
ในท่ามกลางความหวาดผวาของโรคโควิด-19 หนังพาเราไปพบความทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจของบุคลากรในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งของเบลเยี่ยม
ชีวิตอันแสนมหัศจรรย์ของ ดร.รูธ เวสต์ไฮเมอร์ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่เป็นผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในสงครามโลกครั้งที่ 2 และกลายมาเป็นผู้บุกเบิกรายการ “ตอบปัญหาทางเพศ” ให้กับสื่อวิทยุและโทรทัศน์ในอเมริกา
สารคดีฮาเจ็บแห่งปี ติดตามการแจ้งเกิดอันไม่ธรรมดาของหนึ่งในขบวนการเคลื่อนไหวทางศาสนาที่เปี่ยมสีสัน อื้อฉาว และบ้าบอคอแตกที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา!
“โซฟี” เด็กหญิงวัย 11 ปีใช้เวลาแห่งความสุขกับพ่อของเธอในรีสอร์ตที่ประเทศตุรกี มันอาจเป็นวันหยุดครั้งสุดท้ายที่ทั้งคู่ได้อยู่ร่วมกัน ยี่สิบปีต่อมาเธอย้อนรำลึกถึงความทรงจำสีจางคราวนั้นและพยายามปะติดปะต่อเพื่อทำความเข้าใจตัวตนและความเจ็บปวดของผู้ชายคนนี้
ติดตามเรื่องราวการเนรมิตศิลปะบนจานอาหารของ พอล ลีแบรนดต์ และการระหกระเหินระหว่างขาขึ้นสู่จุดสูงสุดและขาลงตกกระป๋องของพ่อครัวหนุ่มขั้นเทพ
สำหรับผู้หญิงจำนวนมากในฟิลิปปินส์ การไปทำงานเป็นคนรับใช้ในต่างประเทศคือทางออกของชีวิตที่ขัดสน และในอันจะบรรลุซึ่งเป้าหมายนั้น พวกเธอจะต้องทุ่มเทให้แก่การฝึกฝนใน “โรงเรียนแม่บ้าน” ซึ่งมีอยู่อย่างแพร่หลายในประเทศ
subscribe to newsletter to stay up to date with our films & events